Onda da, indi də  Allahımdan bircə xahişim var...- Bəxtiyar QARACA

27 mart  Bəxtiyar Qaracanın doğum günüdür. Onu daha çox efirlərdən tanısaq da, o,   "Meteor yağışları", "Yerlə göy arasında", "İstiqlal düşüncələri", “Hüseyn Ərəblinski”  kitablarının, fin, rus, ispan ədəbiyyatından tərcümələrin,  çoxsaylı məqalələrin, bədii və sənədli filmlərin müəllifidir.  Azərbaycan Respublikası Prezidentinin təqaüdünə və "Ali Media"  mükafatına layiq görülüb, "Tərəqqi" medalı və “Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin 100 illiyi yubiley medalı” ilə təltif olunub. 

1001info.az yazıçı-publisist, jurnalist  Bəxtiyar Qaraca ilə müsahibəni təqdim edir. 

- Bəxtiyar  müəllim, 27 mart  Sizin özəl gününüzdür.  Yaşınızı soruşmuruq, ömrün hansı çağındasınız deyirik… 

Bəxtiyar Qaraca: -Ürəklə və səmimi - qəlbdən deyirəm: Ömrün ən gözəl çağında… Otuz yaşım olanda da özümü 37 yaşındakı kimi hiss edirdim, indi də elə həmin o yaşdayam. Sadəcə olaraq geriyə baxanda həyatımda olan bəzi boşluqları görüb də bu günü, anı, saatı olduqca dəyərli bilirəm, daha əziz tuturam. 

- Bəxtiyar müəllim, məşhur şeirlərinizdən birində deyirsiniz ... Səndə işlər necədir?  İndi biz soruşuruq:. Sizdə işlər necədir 

Bəxtiyar Qaraca:

Ha tələsdim, gec oldu…
Səndə işlər necədir?
Ömür keçdi, puç oldu,
Səndə işlər necədir? 

Məndə günlər boş gedir,
Saç ağarır, huş gedir.
Daş üstündən daş gedir –
Səndə işlər necədir? 

- Dəyişən illərdir, dəyişməyən nədir ?..

Bəxtiyar Qaraca: -Elə bu suala da nə vaxtsa yazdığım bir şeirlə cavab verəcəm:

Həminki sevgidir, həminki həsrət –
Dəyişən illərdir, təzə nə var ki?
Yenə o goylərə, o sevgilərə
Açılan əllərdir, təzə nə var ki?

Həminki sevgidir, həminki həvəs,
Yenə də başımda dolanır o səs.
Bircə bu yanlara gəmin işləməz –
Həmin sahillərdir, təzə nə var ki?

- Yenə də çox sevilən və mahnıya çevrilən misralarınızı xatırlamaq istəyirəm:

İllərdir, yol gedir mənimlə belə,
Mən bu ayrılığın başına dönüm.
Evdə üz-üzədir, yolda əl-ələ-
Mən bu ayrılığın başına dönüm.

Dedi aramıza girib ayrılıq…
Gül yığıb, qapıma sərib ayrılıq.
İki dost qazandım –biri ayrılıq,
Mən bu ayrılığın başına dönüm. 

 Vaxt olar- gözümün yaşına dönər,
Vaxt olar- başımın daşına dönər,
Hərə bir gözəlin başına dönər-
Mən bu ayrılığın başına dönüm... 

Ayrılıq insanın həyatda yaşaya biləcəyi ən kədərli, ən qorxduğu anlardır…  Amma Siz onun başına dönürsünüz...

Bəxtiyar Qaraca: - Maraqlı və çətin sualdır. Həyat təzadlarla doludur.  Bəzən yaşından, başından asılı olmayaraq bu həyatdan, dövrdən, zəmanədən nə istədiyini bilə bilmirsən. Çox vaxt olanın qədrini bilmirsən, olmayanın dalınca qaçırsan…  Amma illər sonra mən nəyi istədiyimi daha yaxşı  anlamağa başladım. Onda da, indi də  Allahımdan bircə xahişim var: Mənə yeni nəsə verib hazırda sahib olduğum nəyisə əlimdən alacaqsa, verməsin… 

- Şeirlərinizin bir-çoxu mahnıya çevrilib, rəhmətlik İlhamə Quliyeva, Eyyub Yaqubov, Brilliant Dadaşova kimi sənətkarların ifasında səslənib...

Bəxtiyar Qaraca: -Mənə elə gəlir ki, söz harda işlənməyindən asılı olmayaraq –istər şeirdə, istər nəsrdə, istər musiqidə - daha çox düşünməyə və bir növ, yaşamağa kömək etməlidir. Yəni hər bir vəziyyətdə yanımızda olmalıdır, “dadımıza” çatmalıdır..  İllər öncə bəstəkarlardan  Aygün Səmədzadə, Xanım İsmayılqızı, Nadir Əzimov, Hikmət və Nailə Mirməmmədlilər və başqaları ilə bir neçə mahnı mətni işlədim.  İndi də arada maşında gedərkən eşidirəm, danmayacam, dinləmək özümə də xoş gəlir. Xüsusən,  İlhamə xanımın ifasında “Görək sonra nə olur…”  Elə “görək sonra nə olur” deyə-deyə özüm də bu həyatda  çox şey gördüm və görməkdəyəm. Görəcəyəm də inşallah…

- Jurnalistika və ədəbiyyatı bir-birindən ayıran nədir? Hansının missiyası 1 pillə yuxarıda dayanır ?

Bəxtiyar Qaraca: - Hansı bir pillə yuxarıdadır -demək çətindir.  Hər ikisinin mövzusu, obyekti  insandır, cəmiyyətdir. Amma ürəklə deyə bilərəm: Mən bu iki sahənin qovuşduğu yerdə dayanan bir adamam. Məncə elə hadisələr, yaxud elə mövzular var ki, orda ədəbiyyat irəlidədir, elələri də var ki, jurnalistika…   Mən ədəbiyyata şeirlə gəldim, amma ilk kitabım nəsr oldu. Təhsilimi də Moskvada  Ədəbiyyat İnstitutunda deyil,  M. V. Lomonosov adına Dövlət Universitetinin jurnalistika fakültəsində davam etdirdim. Diplomumda da belə yazılıb –Azərbaycan Dövlət Universitetinin filologiya fakültəsinə daxil olub, MDU-nun jurnalistika fakültəsini bitirib. Yəni taleyim belə gətirib –həm ədəbiyyat, həm jurnalistika, həm qəzetçilik, nəşriyyat, həm də televiziya…

- Amma Sizin yolunuz  daha çox televiziyadan keçdi… və bu gün də davam edir…

Bəxtiyar Qaraca: -Televiziya məndən çox şeyi aldı, amma çox şey də verdi.  İndi də əminəm: başqa bir sahənin adamı ola bilməyəcəkdim. Tələbə dostlarımdan Arif Əliyev müsahibələrinin birində elə tələbəlik illərində yazdığım bir şeiri  nümunə kimi göstərib “Onu TV məhv elədi” - demişdi. Bəlkə də haqlıdır…

Mən sakit baxa bilmirəm, insanlar,
dünyanın bu gedişinə -
üzümüzə gələn gələcəyinə.
üstümüzdən keçən keçmişinə…
Bu, 
səbri kasaların işidir.
Bu,
səbrindən asılanların işidir…
Mənimsə
indidən əllərim əsir
ömrümün bu çağında,
bir balaca ürəyim var –
döyə-döyə öldürəcəm
gözlərinizin qabağında…

İllər keçib, amma hələ də “ o balaca ürəyimi döyə-döyə” yaşamaqdayam…

- Necə düşünürsünüz,  adətən, deyirlər hər şeydə şansın olmalıdır...  Şans və zəhmət... Hansı daha önəmlidir? 

Bəxtiyar Qaraca: -Hər ikisi vacibdir.  Amma başqa bir şey də olmalıdır adamda – onun adını bilmirəm. Məsələn, tələbəlik vaxtı yaxın dostlarım hansısa “əzazil” bir müəllimdən çətinliklə qiymət alırdılarsa, bu, məndə çox asanlıqla olurdu. İmtahandan çixırdiq. Onlar həmin müəllimi “asıb-kəsirdilər”, mənsə onları qırmamaq üçün susurdum. Çünki onların da necə ciddi-cəhdlə hazırlaşdıqlarının şahidiydim. Amma və Lakin... Qiymətlərim həmişə əlaydı. Bakıda oxuduğum illərdə fənnindən və xarakterindən asılı olmayaraq heç bir müəllim mənə əladan başqa qiymət yazmadı. Nədənsə yazmaq istəmədi. Bunun cavabını indi də bilmirəm.  Amma qarşındakını yaxşı bilib, duyub ona təmənnasız yaxşılıq etməyə can atmaq –bu, izahı olmayan bir hissdir.  Sonrakı illərdə elə  özüm də özüm kimi insanlara kömək eləməyə çalışdım...     

- Kimdir illərdi Sizə o dediyiniz mənəvi gücü, inamı verən ? Sizin həyatınızdakı uğurların yaxşı mənada, “səbəbkarı” kimdir ?

Bəxtiyar Qaraca: -Bir dəfə müsahibə zamanı demişəm, indi də deyirəm: Mənim ailəm, atam-anam,  həyat yoldaşım,  balalarım, qızlarim  həyatda ən böyük ugurum, qazancımdır. Onlar məni “pis adam” olmağa qoymadılar.İndi də o fikirdəyəm ki, yaxşı övladı -qızı olan atalar xoşbəxtdirlər və onların yeri həm bu dünyada, həm o dünyada cənnətdir.  

- Hər birimizin yaxşı insan necə olmalıdır sualına cavabı fərqlidir. Sizi tanıyanların çoxu Sizi məhz “Yaxşı insan” kimi  təqdim edirlər. Bəs Bəxtiyar Qaraca üçün yaxşı insan kimdir?

Bəxtiyar Qaraca: -Mənim üçün atam ən yaxşı insan idi. O, məni həddindən artıq istədi, mən də onu. O qədər yaxşıydı ki, hətta dostlarım deyərdilər ki, kaş bizim belə bir atamız olaydı...  Amma 24 ildir ki, atam,  14 ildir ki, anam həyatda yoxdurlar. Təəssüf ki, erməninin əlində qalan yurdumuzu azad görmək, doğmalarının, ən əsası ən kiçik qardaşımızın məzarını gedib görmək onlara qismət olmadı.  Amma Allah bunu mənə nəsib elədi. Şükürlər olsun...  

- Əgər hər hansı bir tarixi  filmdə rol ala bilmək təklifi alsaydınız, kimin  obrazını yaratmaq istəyərdiniz ?

Bəxtiyar Qaraca: - Qaraca Çoban obrazını...  Gedib oturardım Nərgiz Təpədə Qaraca Çobanın məzarının yanında. Başımıza gələnləri gedənə də danışardım, gələnə də...

- Bir insan 30 ildən sonra doğma yurda qayıdırsa, ondan: “Hansı hissləri keçirirdiniz?” - soruşmaq bəlkə də yersiz görünər… Amma olsun… Bir az bundan danışın…

Bəxtiyar Qaraca: - Allah şahiddir ki, bu illər ərzində o yurdsuz bir günüm olmadı. İnanırdım ora qayıdacağımıza.  Sadəcə geci-tezi varıydı. Çox şükürlər ki, mən bunu sağlığımda görə bildim.  Allah dövlətimizi və Ali Baş Komandanımızı qorusun, şəhidlərimizə rəhmət eləsin ki, bizi, nəhayət, həsrətimizə qovuşdura bildilər.  Artıq bir vaxtlar yazdığım o həsrət uzaqlarda qalıb:

Mən indi baxıram sənə uzaqdan...
Əlimin çatmayan yeri –Qarabağ.
Mən gələ bilmirəm, yollar bağlıdır.
Sən gəl mənə sarı, yeri, Qarabağ.

Nə verdin, nə dedin –canımda getdi, 
Başımda dolandı, qanımda getdi.
Atam gözləmədi, anam da getdi-
Biz öldük, həmişə diri Qarabağ.

Bir arzum var: həmişə ölkəmiz diri, millətimiz güclü olsun...

-Biz də 1001info.az saytı olaraq ad gününüz  münasibətlə Sizi bir daha səmimi qəlbdən təbrik edir,  möhkəm can sağlığı, xoş əhvali-ruhiyyə, fəaliyyətinizdə yeni-yeni  uğurlar arzu edirik.