AXI MƏN BİR AZ FƏRQLİ BİRİYƏM...-  Məlahət İsmayılqızı yazır

         AXI MƏN BİR AZ FƏRQLİ BİRİYƏM...

   Mən bir ayrı,  bir az fərqliyəm,

    Baxışım fərqli, düşüncəm fərqli...

Gözlərimin rəngi belə fərqli...

 Bəlkə ... Ələsgərin Sazı- Sözüyəm,

  “AlaGözlü” dediyi Gözəliyəm,

                   Göyçəsiyəm!

Mən Vətən sevdim, Vətəni sevdim!

 GöyGöz Göyçəmi sevdim!

Atam kimi, Anam kimi sevdim,

   Daşını – torpağını sevdim,

 Kökümü- soyumu, yurdumu sevdim!

  Vətəni eşqini  fərqli gördüm,

Səni fərqli sevdim Vətən!

 Axı, Mən fərqli biriyəm...

  Həm Gözəli sevdim, həm Gözəl  Sevdim!

AlaGözlü Göyçəni sevdim!

    Bir fərqli baxış, bir ilahi  düşüncə,

 İçimdə qüssə var, bir az həzin...

    Bir az hüzur, bir az yalnız...

 Özü olmaq- Özgür olmaq!

     Fəlsəfi dünyam,  məntiq və Mən...

İçimdə əsən fırtınalar...

  Şahə qalxan dalğalar, tutqun səma,

   Axı Mən bir az fərqli baxıram?!.

Bəlkə də lap elə Göyçə kimi...

 Bəlkə də, elə Atam  kimi baxıram...

 əslində Ana sevgili, Ata vəfalı,

   bacı nisgilli biriyəm!

 Nədən bəs belə fərqliyəm... 

   Acılarmı məni dindirir,

      yoxsa, dünyanın dəyişmiş çərximi...

Çivisi yerindən qopmuş zamanmı,

   Yoxsa... ölmüş insanlıqmı?                                          

 Satqını, şərəfsizi, paxılı...

       Bağışlıya bilmirəm!

Axı mən fərqli biriyəm...

Halalla – Haramın Qovuşduğu zamanmı,

                  yoxsa  məkanmı...

özünü itirmiş insanmı...

 İnsan ölümə məhkum birisi,

 İnsanlıq  heç zaman ölməyən ruhdur,

    Lap elə Ulu Göyçənin Sazı- Sözü kimi!

AlaGözlü Səhnəbanu - Ələsgər dastanı kimi,

       Axı Mən bir az fərqli biriyəm!

                                                                         MƏLAHƏT İSMAYILQIZI                   

    Cənnətin Qapıları- Burası Göyçə!

 Bir gün bu elanı metrolarda eşitmək istərdim, lap elə Azərbaycanın hər yerində, nədən ki, milli hissiyyata malik hər bir türk insanı Övliyalar məskəni GÖYÇƏNİ tanımalı, ən azından!

             M. İ. 07. 06. 25 Bakı. Saat 11.00